زمان؛ کمياب‌ترين منبعي که افراد در اختيار دارند
در جامعه ما، الگوي صرف وقت صحيح به ميزان قابل ملا‌حظه‌اي کمياب است. با وجود آنکه همه به يک ميزان زمان دراختيار داريم، ولي بر طبق آمارها وبررسي‌ها جوامع و افرادي موفق‌تر هستند که از وقت خود بهتر استفاده مي‌کنند و اين امر نيز بيشتر تعدادي الگوهاي رفتاري مي‌باشد که بايد با آموزش وپرورش صحيح در افراد ايجاد نمود.
به گزارش سرويس نگاهي به وبلاگ‌هاي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در وبلاگي به نشاني http://modirestan.mihanblog.com آمده است: يکي از مهمترين الگوهاي رفتاري که بايد در کسب آن تلا‌ش نمود نحوه استفاده مؤثر از زمان و گذر عمر مي‌باشد. چرا که تنها منبعي را که نمي‌توان ذخيره کرد زمان است و تنها کاري که در اين مورد مي‌توان انجام داد، آن است که بايد نهايت استفاده از زمان را برد. بنابراين زمان کمياب‌ترين منبعي است که افراد در اختيار دارند وهرگز نبايد هدر رود.
و از آنجا که مهمترين و گرانبهاترين دارايي يک جامعه منابع انساني آن جامعه هستند و گرانبهاترين دارايي اين انسان‌ها نيز زمان بسيار کوتاهي است که در طول زندگي در اختيار دارند، بنابراين زمان جزء نادرترين منابعي است که چنانچه به درستي مورد استفاده قرار گيرد، تغييرات و تحولا‌ت به موقع را در تمام ابعاد زندگي افراد و به تبع آن در جامعه به وجود مي‌آورد.
مديريت زمان مجزا از مديريت عمومي نيست و در واقع زيرمجموعه آن به حساب مي‌آيد ولي تاکنون به عنوان يک رشته درسي دانشگاهي درنيامده است.
انديشمندان صاحب نام مديريت در کشور ما عمدتاً به مديريت زمان نپرداخته‌اند.
به نظر مي‌رسد مديريت زمان بيشتر در زمينه مديريت امور اداري و دفتري کاربرد دارد و مديريت زمان در کشور ما فاقد ساختار علمي مناسب است.
نظرات
ارسال یک نظر