تشكيل شبکه حمايتي از دانشجويان جديد در دانشگاهها يك ضرورت است
در روزهاي آغازين سال تحصيلي شاهد جلوه‌هاي ويژه‌اي در دانشگاهها هستيم، دانشجويان غير بومي به همراه والدين خود با کوله باري از خاطره و وسايل اوليه زندگي در گوشه گوشه دانشگاه ديده مي‌شود.اين بار ديگر همه زحمت زندگي بر دوش نوجواناني است که پا به عرصه دانشگاه گذاشته‌اند. اين روزها زندگي چهره جديدي ازخود را به آنها نشان مي‌دهد که بسته به تلاش و روحيه دانشجويان مي‌تواند آرامش بخش يا استرس‌زا باشد.
در اين ميان زندگي خوابگاهي عالمي دارد، دانشجويان در روزهاي خوب و بد؛ خوش و ناخوش در کنار هم هستند؛ يافتن هم اتاقي خوب اولين دغدغه يک دانشجوي غير بومي است. شايد يک همکلاسي يا دوست خوب الزاما هم اتاقي خوبي نباشد، اينجاست که زندگي در خوابگاه آستانه تحمل فرد را افزايش مي‌دهد.
به گزارش سرويس صنفي آموزشي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، دانشجويان زندگي را از زاويه ديگري مي‌ببينند، مسئوليت پذيري را تمرين کرده و توان شنيدن نظر مخالف را در خود تقويت مي‌كنند. روزهاي نخستين استقرار در خوابگاه سرشار از هراس و دلهره، دلتنگي و سردرگمي است که نحوه مقابله با آن نياز به آموزش مهارت‌هايي دارد، در اين ميان کارشناسان نظراتي دارند که در ادامه به آنها پرداخته مي‌شود.
دکتر حسين محققي عضو هيات علمي دانشکده روانشناسي دانشگاه بوعلي سيناي همدان در گفتوگو با خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) در همدان، قبول شدن در دانشگاه را يکي از راههاي استقلال نوجوانان بيان کرده و اظهار مي‌كند: نبايد جدايي از سيستم خانواده را آسيب دانست، بلكه ورود به دانشگاه يک پرواز علمي براي نوجوان محسوب مي‌شود.
وي تصريح کرد: هنگامي که نوجوان وارد فضاي جديدي مانند دانشگاه مي‌شود، دچار پديده‌اي به نام غم غربت مي‌شود و يکي از دلايل آن اين است که با جدايي از والدين انرژي عاطفي که همراه آنها بوده است از بين مي‌رود.
وي با بيان اينكه اين مساله امري طبيعي و زود گذر است، گفت: تقريبا در40 روز اول ترم، دانشجو با اين مسئله مواجه است و هنگامي که با محيط و شرايط جديد آشنا مي شود ديگر اين شرايط كمرنگ مي‌شود.
وي يکي از علل بروز اضطراب را عدم آشنايي دانست و اظهار داشت:عدم آشنايي باعث اضطراب مي‌شود و بزرگترين منبع اضطراب تغيير در شرايط است، در اين شرايط بهترين کاري که در دانشگاه بايد انجام شود تقويت شبکه‌هاي حمايتي در دانشگاه و خوابگاه است.
محققي يکي از راههاي اصلي و اساسي براي کاهش اضطراب را تدارک شبکه حمايتي در دانشگاه براي دانشجويان جديد بيان کرد و گفت: شبکه حمايتي شامل مسئولين دانشگاه و اساتيد است و در کنار آن مسئولين خوابگاه و همين‌طور دانشجويان سالهاي بالاتر بايد پاسخگوي اين دانشجويان باشند.
وي ادامه داد: نبايد ورود به دانشگاه را فقط از ديد منفي نگاه کنيم، محيط دانشگاه فرصت ابراز وجود و از نو يادگيري، تمرين ادب، تربيت و آداب اجتماعي است.
وي دانشگاه را فضاي رشد و بالندگي براي نوجوانان دانست و افزود: بايد بتوان مهارت‌هاي زندگي را به دانشجويان آموزش داد.
عضو هيئت علمي دانشکده روانشناسي دانشگاه همدان با اشاره به تطابق فرهنگي موجود در خوابگاه‌ها گفت: ريشه رشد انسان در تفاوت‌هاست چراکه تشابه‌ها به انسان رشد نمي‌دهد. تفاوتها را بايد جدي گرفت و هنري که از آن به عنوان تفاهم ياد مي‌کنيم از تفاوت مي‌آيد.
محققي با بيان اينکه در محيط دانشگاه تفاوت فرهنگي وجود دارد، خاطرنشان کرد: 18 سالگي دوران نوجواني انسان است که ويژگي‌هاي خاصي مانند مجادله، انتقاد از مراجع قدرت، دوگانگي فکر و عمل و بلا تصميمي دارد که در اين شرايط و موقعيت بهترين راهنما يک مشاور خوب است.
وي با اشاره به نقش حمايتي و نظارتي والدين در دوران تحصيل گفت: نوجوانان نبايد در دوران دانشجويي رها شوند بلکه بايد اين نظارت‌ها به صورت نامحسوس بهره‌مند شوند.
محققي با بيان اينکه ما واکسينه فرهنگي و اجتماعي و عاطفي نشده‌ايم، اضافه کرد: خانواده‌ها بايد آموزشهاي لازم را به نوجوانان ارايه كنند وآنها را از قبل واکسينه کرده باشند.
وي در خصوص تفاوت سني در بين دانشجويان هم اتاقي در خوابگاه‌ها، گفت: گروههاي هم سال وقتي در کنار هم قرار مي‌گيرند حرفهاي هم‌جنس دارند و مرزها برداشته مي‌شود که اين از نقاط قوت آن است و نقطه ضعف آن تبادل تجربه‌ها به صورت تجربي است که پايه علمي ندارد.
اين استاد دانشگاه در خاتمه اظهار كرد: اگر در محيط هاي دانشگاهي تدارک شبکه حمايتي قوي باشد ارتباطات دانشجويان به سمت و سوي غلط پيش نمي‌رود، در اين راستا آموزش مهارت‌هاي زندگي به دانشجويان يك ضرورت است
نظرات
ارسال یک نظر